شهادت امام حسن(ع)

آن لـب کـه بوسه زد جد مطهّرش / نوشیده جام زهر از دست همسرش

پـای جنـازه‌اش دل در محـن نشست / تیر از کفن گذشت بر آن بدن نشست . . .

ای شررهای غمت گشته شمع حرمت / دشمنت هــم نبــود ناامیـد از کرمت

تـو جگـر پـاره زهرایی و پاره جگری / بعد زهـرا و علـی از همه مظلوم‌تری . . .

بس که پر بود دلش از غم و رنج و محن / طشت خون هم جگرش سوزد از داغ حسن

همه در غربت آن نور دو عین گریه کنید / باید از داغ حسن مثل حسین گریه کنید . . .

جگر صبر کباب بود از صبر حسن / گریه ممنوع بود بر سر قبر حسن

نه فقط شعلة داغش زده آتش به دلم / قبر بی شمع و چراغش زده آتش به دلم . . .

خون دلی که بود عمری به جان او / امشــب عــزا گـرفت در آشیان او

از یـار ناسپاس مزد وفا گرفت / با زهر جانگداز آخر شفا گرفت . . .

در سوگ نبی جهان سیه می پوشد

در سینه، دل از داغ حسن می جوشد

از ماتم هشتمین امام معصوم

هر شیعه ز درد، جام غم می نوشد . . .

روز رنج و محن است، رخت ماتم به تن است / همگی گریه کنید که عزای حسن است

به خدا بر همه تا روز جزا معلوم است / که حسن در وطنش مثل علی مظلوم است . . .

روز عزای مسلمین است / در ناله جبریل امین است

مدینه شده غرق سوگ و ماتم / بهر مجتبی و نبی اکرم

روزه بود و افطار ز آب آتشین کرد / داغ ماتم او عالمی غمین کرد

ریخت دل خون شده اندر برش / شاهد خون های دلش خواهرش

شهادت کریم آل طاها تسلیت باد

روزی که شرار ظلم افروخته شد / یک بار دگر حاصل دین سوخته شد

از بعد شهادتش حسن را از تیر / تابوت و تن و کفن به هم دوخته شد . . .

ماهیان گریه کنید که حسن مظلوم است / غربتش از حرم خلوتش معلوم است

مه چراغ حرم و مرغ سحر زائر او / نرسد دست کسی بر حرم و حائر او . . .

مدینه مات از داغ حسن بود / طشتی پر از خون باغ حسن بود

از پاره های دل، غم او را بخوانید / وز صلح او تفسیر عاشورا بخوانید . . .

من جگر پاره زهرایم و پاره جگرم / همه را یارم و خود از همه مظلوم‌ترم

خانـه‌ام قتلگـه و یـار ستمگر قاتل / سوخته از شرر زهر، ز پا تا به سرم

مهمان علی شد با قلب کبابش / غربتش نمایان از قبر خرابش

خدای ما به جانِ غم نصیبش / روزی ما کن حرم غریبش . . .

کشتند امام مجتبی را / زیبا گل خیرالنسا را

ندارد زائر آن قبر خرابش / مزار در میان آفتابش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.