خدایا مو غریبم ، مه یار غریبه
نشه و خواستگاری ، مو و نسیبم
سر راهان بدم دو مار سیاه
اول مه یار بز نداشته وفا
دوم مر بز نخیسم دنیا
.دوارستی تو ایتا خانه خرابا ده چره
واچکستی کراهای واشکسه دارا ده چره
تو نانستی که واکفته مرا سخته روزیگار
کرا تینتیر بامویی بشکسه بالا ده چره
بهار صبح که بلبل چهه چهه ژنه / چوپان بندون سری کو لله ژنهگاین اسپیت بندون کو کرن ونگ / رفقون دوری چمه دلی ژنه چنگ
چمه دیل تنگ ترا ؟ / هیچ دفرسی چرا ؟
تنه هر کس بومونو خسته بخته ، بی اشته زندگی کرده چه سخته ، ترا غش !یا بری ، یا از بدا بام ، الان یندینه سر کرده وقته . .
تو دهِ می رادوار نیبی ، ستم بوخورده دیله ره دوا نیبیتاکی واسی چوم بودوزم درچکا ور
من کی دانم هرگز نایی
تاکی می مُبتلا نیبی
تی دیل دریا می دیل خشک زمینه / تی خنده تی نگاه چی دلنشینهتی واسی من بزم دیل به دریا / که او دریا میان مردن شیرینه
خیالوشبو
آسمانه جیگیفته تی تی
شه بزه جنگلا
جه می اوخان
انهمه تاسیانه
کی وا اوچینه !
دریا شو یو طوفانایتا دونیا اوخان
پوشت در پوشت
دمرده شبو دیل واترکان
ایتا کونه سو زنه که
آپا اوپا گودن
سیاه شالی دبستم تی کمرهخیلی وقته من نرم تی خبره
خیلی وقته تو می حال وا نپرسی
مگر من بی وفا بوم تو بترسی
شمه حیاطه پیش آب چلامهمرا تی مین قهر سلامه
تو که قهر سلام ، مو دل شکسته
روز مهشر گیرم ته بند شصته
می موشتا وانکون کی دونیا فوگوردهجنگلانا واورس
تسکه دیلانه شب فوقوسانا
